Impresoras laser

Unha impresora 3D é unha máquina capaz de realizar "impresións" de deseños en 3D, creando pezas ou maquetas volumétricas a partir dun deseño feito por ordenador. Xorden coa idea de converter arquivos de 1d en prototipos reais ou 3D.

Na actualidade son utilizados para a prefabricación de pezas ou compoñentes, en sectores como a arquitectura e o deseño industrial.

 Os modelos comerciais son actualmente de dous tipos:

   -De compactación: na praia cunha masa de po na man que se compacta por estratos.

   -De adición: ou de inyección de polímeros, nas que o propio material engádese por capas.

Segundo o método empregado para a compactación do po, pódense clasificar en:

   -Impresoras 3D de tinta: utilizan unha tinta aglomerante para compactar o po. O uso dunha tinta permite a impresión en diferentes cores.

   -Impresoras 3D láser: un láser transfire enerxía ao po facendo que se polimerice. Despois mergúllase nun líquido que fai que as zonas polimerizadas se solidifiquen.

As lentes de Google

As Google Glass son un dispositivo de visualización tipo Head-mounted display (HMD) desenvolvidas por Google.

O propósito de Google Glass sería mostrar información dispoñible para os usuarios de teléfonos intelixente sen utilizar as mans, permitindo tamén o acceso a Internet mediante ordes de voz, de xeito comparable ao que Google Now ofrece en dispositivos Android. O sistema operativo será Android Project Glass é parte do Google X Lab da compañía, que traballou noutras tecnoloxías futuristas, como un vehículo autónomo.

Conta con:

Accións de voz

Unha da atraccións deste produto é que pode ser controlado mediante "accións de voz".

Cámara

Google Glass ten a capacidade de tomar fotos a unha resolución de 5 MP e gravar vídeo en 720p.

Touchpad

 O lado das Google Glass é unha superficie táctil que permite aos usuarios controlar o dispositivo mediante xestos como desprazar e tocar.

Especificacións técnicas

Cámara de 5 megapixeles, capaz de gravar vídeo 720p

Wi-Fi

Bluetooth

Batería: ata un día de uso aínda que o gravar vídeo reducirá a batería

Almacenamiento de 16 GB sincronizados coa nube

Sensor geomagnético (brúxula)

Sensores de luz ambiente e sensor de proximidade interno.

Sistema de inducción osea para a transmisión do son. A partir da verison 2.0 permítese o emprego de auriculares específicos.

A montura é axustable.

Actualmente baséase en Android 4.0.4 modificado e adaptado ao dispositivo  

Estradas para recargar os automobiles

A través da tecnoloxía de inducción magnética é posible construír estradas que recargan coches eléctricos mentres estes circulan sobre elas.

Se unha das pegas que se poñen normalmente aos coches eléctricos é a falta de puntos de carga nas cidades e en xeral en calquera tipo de vía de circulación, hai investigadores empeñados en botar abaixo este argumento. En concreto o sistema ideado por un equipo da Universidade do Estado de Carolina do Norte, en Estados Unidos, proporcionaría a este tipo de vehículos unha forma de carga inalámbrica que os convertería prácticamente en independentes, pois recibirían a electricidade das propias estradas.

A visión dunhas estradas que recargan coches eléctricos, que estes investigadores fixeron técnicamente posible, non é precisamente nova. En Corea do Sur este mesmo ano puxéronse en marcha dous autobuses eléctricos que realizan unha ruta de 24 quilómetros ao longo dos cales van recargando a súa batería, sen que sexa necesario que se deteñan a encher. A orixe da enerxía está nuns cables instalados baixo a superficie das rúas do percorrido.

Do mesmo xeito que os investigadores da Universidade do Estado de Carolina do Norte, o sistema coreano sérvese do campo magnético para transmitir a enerxía ao vehículo. A idea de propulsar aos coches a través das estradas é tan antiga que na exposición Futurama, celebrada en Nova York o ano 1939, o diseñador Normal Bel Geddes suscitou vías que aportaban enerxía aos vehículos eléctricos que circulaban sobre elas.

Han ter que pasar moitas décadas ata que se desenvolveron sistemas fiables, aínda que a súa implantación comercial aínda estea lonxe. A problemática dos coches eléctricos está ligada á súa autonomía. Para favorecer a súa autonomía inventáronse sistemas de carga inalámbrica, máis cómodos, mentres que tamén se investigou para aumentar a duración da batería.

Coa presente investigación, un vehículo eléctrico podería incrementar a súa autonomía dos 100 quilómetros aos 500 quilómetros. Iso sen que houbese que rehacer as estradas enteiras, pois sería posible colocando bobinas de carga no 10% das vías. O seu sistema ten a particularidade de utilizar compoñentes electrónicos pouco custosos para propiciar unha carga inalámbrica a través de inducción magnética.

Os cargadores, situados baixo o asfalto, conéctanse cunha bovina que produce un campo magnético. Cando un vehículo que conta coa súa propia bobina colócase encima, os sistemas que proporcionan enerxía actívanse e esta envíase a través do campo magnético. Con todo, si non hai coches ou non teñen receptor, a bovina xera un campo magnético débil, co que evita o malgaste de enerxía

¿A fin do sindrome de Down?

Un grupo de científicos estadounidenses descubriu un composto capaz de revertir a síndrome de Down e eliminar os impedimentos causados pola enfermidade.

Ata o momento o composto foi probado só en ratones e consiste en inxectar no cerebro unha molécula dunha proteína coñecida como Sonic Hedgehog. Ao aplicarse a molécula, provócase un aumento do volume do cerebro atrofiado levándoo ata o tamaño normal, recuperando deste xeito as capacidades de aprendizaxe e memoria nos roedores.

Durante o tratamento observouse que as ratas que naceran con síndrome de Down e foron tratadas coa molécula, recuperaban a súa movilidad e memoria, desenvolvéndose do mesmo xeito que os ratones normais.

A síndrome de Down é un trastorno xenético causado pola duplicación do cromosoma 21. Na maioría dos casos das persoas que sofren a enfermidade, a súa cerebelo ten un 40% menos do tamaño habitual.

Malia as boas noticias, os científicos advirten que devandito tratamento aínda non foi probado en humanos e descoñécese o seu efectividad nestes, con todo declaran que os resultados obtidos son esperanzadores e abre a porta cara ao tratamento da enfermidade.
   

Protesis manexadas coa mente

Unha man robótica controlada únicamente polo poder do pensamento foi deseñada por investigadores en Xapón de acordo á revista New Scientist.

Man_robotLa man robótica imita os movementos da man verdadeira dunha persoa, baseada na proxección de imaxes de resonancia magnética (fMRI) funcionando en tempo real de acordo á actividade cerebral.

Isto marca un fito cara ao avance de prótesis e computadoras que poidan funcionar únicamente polo pensamento. O sistema foi desenvolvido por Yukiyasu Kamitani e os seus colegas dos laboratorios de cómputo e neurología en Kyoto, e investigadores do instituto Fonda en Saitama Japon.


Varios suxeitos foron colocados no explorador de MRI e foilles solicitado realizar formas como ?roca, papel? coa súa man dereita.

Iso fixeron mentres o explorador MRI rexistrou a actividade do cerebro durante a xeración de cada forma, alimentando con estes datos a unha computadora.

Logo dun período de adestramento curto, a computadora podía recoñecer a actividade do cerebro asociada a cada forma e ordenar á man robótica facer o mesmo.

A tecnoloxía chega ao fútbol

A tecnoloxía chega ao futbol, para arranxar a problematica de se entra ou non o balon.
Para arranxar este problema, atoparonse distintas solucions:

1. CAIROS Technologies AG: o sistema está baseado en campos magnéticos que rastrexan un balón Campos(deseñado por Adidas) que conta cun sensor suspendido no seu interior. Uns cables cunha carga eléctrica única, enterrados baixo a área de penalti e a liña de gol, crean a rede magnética necesaria para que o sistema funcione. Cando o balón achégase a estes campos, emite un sinal a uns receptores situados trala portería que a remiten a un ordenador para que este determine, en fraccións de segundo, si o balón cruzou a liña e envíe un sinal ao reloxo do árbitro
2. GoalControl-4D: o sistema funciona con 14 cámaras de alta velocidade (7 por potería) situadas ao redor do campo nas gradas e conectadas un procesador de imaxes que rastrexa o movemento de todos os obxectos do terreo de xogo e filtra os xogadores, árbitros e demais elementos que non sexan o propio balón. O sistema é capaz de coñecer a súa posición en 3D cunha precisión milimétrica. Cando o balón excede a liña de gol, o sistema envía un sinal óptico con vibración ao reloxo do árbitro e garda as imaxes para posibilitar así o seu posterior revisión e análise.

3. Hawk-Eye Innovations: este sistema tamén usa 7 cámaras de alta frecuencia de imaxe por cada portería para rastrexar o balón no aire mediante triangulación. O software ten unha precisión milimétrica e é capaz de localizar o balón ata cando só unha pequena parte da pelota sexa visible e cando este só sexa captado por 2 das 7 cámaras. Cando a pelota cruza a liña de gol, emite un sinal encriptada de forma instantánea ao reloxo do árbitro, e grava o percorrido da pelota no aire para posibilitar a súa análise posterior e o estudo de estatísticas e tendencias.

4. GoalRef: este sistema usa campos magnéticos de baixa frecuencia, creados mediante inducción magnética grazas aGoalRef un circuíto electrónico pasivo integrado na pelota, un no área de gol e outro ao redor da pelota cando esta achégase á portería. A interacción entre ambos campos magnéticos é recollida por unhas bobinas que hai na portería. Analizando os cambios no campo magnético da pelota é posible determinar si esta cruzou por completo a liña de gol. A información é procesada por un software específico que, en menos de 1 segundo, transmite unha mensaxe ao reloxo do árbitro informándolle cun sinal encriptada (para evitar a súa manipulación) visual e vibratoria, de si houbo gol.

Boligrafos en 3D

Chámase 3Doodler e foi presentado na Feira IFA de Berlín, o evento de tecnoloxía máis importante e tradicional de Europa.

Trátase dun dispositivo que ten a forma dun gran resaltador ao que se carga con varillas plásticas de cores, dependendo do quéirase deseñar.

O que sorprende é a tecnoloxía desenvolvida por Bogue que permite que o plástico, tornado en sustancia maleable por acción da calor, quedei suspendido no aire a medida que se vai dando forma aos debuxos tridimensionales.

Casas intelixentes

As casas intelixentes conectan os aparellos e electrodomésticos do teu fogar, de modo que poidas controlalos de forma remota e ata poidan funcionar en conxunto. En xeral, está tecnoloxía utilízase para conectar elementos de iluminación, sistemas de seguridade, termostatos, computadoras e sistemas de entretenimiento. Un beneficio evidente desta tecnoloxía é a comodidade. As casas intelixentes permítenche subir o termostato, abrir a porta e acender as luces mentres vas chegando á túa vecindario. Tamén optimizan a túa seguridade. Cando esteas de vacacións, podes acender e apagar as luces coma se estiveses na casa. Algunhas notifican por correo electrónico aos seus donos cando suceden certos feitos, por exemplo, que os nenos están volvendo da escola. Ata podes ver no teu celular vídeos en vivo das actividades dos nenos.
Desventaxas:
A comodidade de casas intelixentes que envían información por medio de Internet a ondas aéreas de celulares permite aos seus donos acceder a información sobre o seu fogar desde calquera sitio. Isto deixa á casa vulnerable fronte aos hackers, que poderían apagar os sistemas de alarma ou obter información privada recompilada a través do fogar. Os fogares intelixentes tamén poden xerar preocupacións en canto á privacidad. O monitoreo pode ser un recurso útil, pero si é constante pode incomodar aos residentes. Como xa se dixo, existe a posibilidade de que os hackers accedan aos teus vídeos. Unha vez que ocorra, non se pode facer moito para controlar o que se fai con esas filmaciones.

Eliminacion de coagulos sanguineos con ondas sonoras

Un dispositivo de ultrasonidos deseñado para producir ondas sonoras altamente dirixidas poderíase llagar a utilizar algún día para desfacer os coágulos sanguíneos causantes dos accidentes cerebrovasculares no cerebro sen necesidade de cirugía ou fármacos.
Thilo Hoelscher, neurólogo da Universidade de California en San Diego, ataca aos coágulos cun dispositivo desenvolvido pola compañía israelí de tecnoloxía de ultrasonidos InSightec. O dispositivo rodea a cabeza cunha serie de transductores capaces de dirixir os raios de ultrasonidos cara a puntos concretos do cerebro sen danar o cráneo.

A tecnoloxía xa se está probando en pacientes para eliminar o tecido cerebral enfermo, pero o tratamento dun derrame cerebral requirirá unha man máis delicada. Hoelscher e os seus colegas terán que demostrar que o dispositivo pode disolver un coágulo cerebral sen danar o tecido cerebral colindante.

O dispositivo de ultrasonidos dirixidos de alta intensidade (HIFU) de InSightec é similar a un casco, alineado con máis de 1.000 transductores de ultrasonidos. Cada un deles pódese enfocar de forma individual para enviar un raio ao cerebro da persoa que leva posto o casco. Falos dirixidos convergen nun punto de tan só catro milímetros de ancho, o suficientemente preciso como para golpear un coágulo que bloquea unha arteria e facer que se disolva en menos dun minuto.

A nanotecnoloxia

A nanotecnoloxía comprende o estudo, deseño, creación, síntese, manipulación e aplicación de materiais, aparellos e sistemas funcionales a través do control da materia a nanoescala, e a explotación de fenómenos e propiedades da materia a nanoescala. Cando se manipula a materia a escala tan minúscula, presenta fenómenos e propiedades totalmente novas. Polo tanto, os científicos utilizan a nanotecnoloxía para crear materiais, aparellos e sistemas novedosos e pouco custosos con propiedades únicas.

Futuras aplicacions

Almacenamiento, produción e conversión de enerxía.

Armamento e sistemas de defensa.

Produción agrícola.

Tratamento e remediación de augas.

Diagnóstico e cribaje de enfermidades.

Sistemas de administración de fármacos.

Procesamiento de alimentos.

Remediación da contaminación atmosférica.

Construción.

Monitorización da saúde.

Detección e control de pragas.

Control de desnutrición en lugares pobres.

Informática.

Alimentos transgénicos.

Cambios térmicos moleculares (Nanotermología).

O grafeno

O grafeno é unha sustancia formada por carbono puro, con átomos dispostos nun patrón regular hexagonal similar ao grafito, pero nunha folla dun átomo de espesor.

As propiedades mais importantes son:

Flexible

Transparente

Autoenfriamiento

Alta conductividad térmica e eléctrica

Elasticidad .

Moi alta dureza: 200 veces maior que a do aceiro

Reacción química con outras sustancias para producir compostos de diferentes propiedades.

Soporte de radiación ionizante.

Gran ligereza.

Quéntase menos ao conducir os electróns.

Baixo consumo de electricidade.

Xeración de electricidade ao ser alcanzado pola luz.

Autoreparase: cando unha lámina de grafeno recibe algún dano que creba a súa estrutura consegue atraer átomos de carbono situados nas proximidades para así reparar os ocos.
As aplicacions do grafeno son:
Pantallas táctiles flexibles.
Cables de fibra óptica moi veloces.  
Audifonos mais eficaces.
Pintura para as casas que absorba enerxia.
Camaras fotograficas mil veces mellores.

Mercedes con sistema de condución autónomo

O novo Mercedes S 500 INTELLIGENT DRIVE, é un vehículo experimental, que fai posible unha conducción de forma autónoma sen intervención do conductor en condicions de tráfico urbano ou incluso na estrada.

Como proba, o Mercedes Benz S 500 INTELLIGENT DRIVE recorreu autónomamente 100 kilómetros dende Mannheim hata Pforzheim. Para facer posible este fito da condución equipouse ao modelo duns evolucionados sensores moi parecidos aos que se fabrican actualmente en serie.

Os expertos en Desenvolvemento configuraron o vehículo para que saiba onde se atopa e sexa capaz de actuar interpretando a súa contorna ata en situacións de tráfico denso tanto dentro como fóra da cidade.