luns, 12 de maio de 2014

Beleza na pintura

   
Técnicas científicas punteras están axudando a desvelar a beleza orixinal que se desvaneceu co tempo nalgunhas das grandes obras mestras da humanidade, afirmaron expertos este xoves.

Ao reducir as técnicas de muestreo ao nivel de miniatura, os científicos poden pescudar como as moléculas individuais nunha pintura compórtanse de forma diferente, o que lles permite ver as verdadeiras cores orgánicas tal e como foron fai un século.

"Analizamos as moléculas tal e como eran baixo o marco para que nos digan como deberían ser agora", explica Richard Van Duyne, profesor de química da Universidade Northwestern, que describe un poderoso raios X e unha técnica de microscopio coñecido como espectroscopia Raman de superficie ampliada, que foi utilizada nun cadro de Renoir en 1883, titulado "Madame Leon Clapisson".

A pintura e a súa reconstrución forman parte dunha exhibición que se abriu o pasado 8 de febreiro no Art Institute of Chicago e que mostra como os científicos deberían revivir as tonalidades vermellas e rosadas para restaurar a forma en que o cadro era nos seus comezos.

O científico holandes Joris Dik describiu como o amarelo cadmio volveuse grisáceo nas pinturas de Van Gogh "Flowers in a Blue Vase", de 1889.

"Estamos moi interesados en reproducir o cadro orixinal", afirmou ante reporteros na conferencia anual da Asociación Estadounidense para o Avance da Ciencia (AAAS, polas súas siglas en inglés), que se reúne este ano en Chicago.

Unha reconstrución digital das flores que Van Gogh pintou mostrou un máis profundo e brillante ramo de flores amarelas.

O laboratorio de Dik na Universidade de Tecnoloxía de Delft, nos Países Baixos, está traballando agora en recrear a textura da superficie e a cor orixinal nunha imaxe tridimensional para mostrar o que o artista fixo sen modificar a súa obra real.

"Con estas reconstrucións digitales non nos vemos sometidos ás limitacións éticas ou técnicas", que teñen os enfoques de conservación estándar, afirmou.

Nova visión dos vellos clásicos

Algún día, os entusiastas da arte poderían ter unha visión -e experimentación- completamente distinta do traballo dos grandes artistas. Xa hoxe en día os visitantes do museo Van Gogh en Amsterdam poden comprar e levarse a casa replicas en 3D impresas das obras do xenial artista.

Moitas das técnicas científicas que tratan de deconstruir os cadros non son novas, posto que comezaron a utilizarse a finais de 1880, pero víronse refinadas co tempo, afirmaron os expertos.

A miniaturización do equipo analítico e a natureza portátil de moitos instrumentos impulsáronse a novos límites na última década, o que implica que se pode facer máis traballos dentro dos museos e que non é necesario o custoso e perigoso transporte das pezas de arte.

"Non vimos o punto álgido aínda, estamos nun momento moi interesante", afirma Dik.

A nanotecnología para estudar a arte e o patrimonio cultural ten aplicacións que van máis aló a outros ámbitos da vida, desde a fabricación de baterías en miniatura ata a administración de tratamentos de cancro en pacientes con enfermidades avanzadas.

"Ao final do día, estamos tratando co mesmo problema. Temos obxectos a escala de metro que habemos de estudar a nivel da molécula individual", afirma Van Duyne.

O ano pasado, os científicos utilizaron a potente enerxía dos raios X para desvelar que Picasso utilizaba pintura para casas nalgunha das súas obras.

"Só foi posible facer iso porque tiñamos resolución espacial moi alta, de forma que puidemos ver cousas extremadamente pequenas", afirma o físico Volker Rose, do Laboratorio Nacional Argonne.

"Tamén tivo a sensibilidade para recoller os máis pequenos restos de impurezas", di.

Aínda que as revelacións levantaron moita polémica, Rose afirma que a mensaxe para levarse a casa é un inspirador.

"Sabemos que si vas e compras unha lata de pintura convencional para a casa, calquera de nós pode converterse en Picasso", agrega.

Ningún comentario:

Publicar un comentario