Biogas de lixo

Cando chove e deixáronse bolsas de lixo no patio por algúns días, é común que delas escurra un líquido maloliente que mancha o piso, isto pasa porque o lixo orgánico empezou a degradarse.

A partir dese principio e dun "mollo de lixo" moito máis concentrado chamado lixiviado, pódese xerar gas metano como o que utilizamos comúnmente nos fogares.

No campus Iztapalapa da Universidade Autónoma Metropolitana (UAM) desenvolven desde fai tres anos un sistema propio para degradar o lixo orgánico e tratar augas residuales, que como produto secundario xera biogás composto principalmente por metano.

O proxecto atópase en fase experimental, está a cargo do Departamento de Biotecnología da UAM e conta co apoio da Secretaría de Enerxía (Sener) e do Consello Nacional de Ciencia e Tecnoloxía (Conacyt).

De acordo co doutor Óscar Monroy, director do proxecto, o sistema implementado na UAM Iztapalapa é factible a gran escala. A súa meta a curto prazo é procesar unha tonelada de lixo diario e poder almacenar o biogás en cilindros para o seu uso práctico.

A longo prazo, afirma, o actual problema de almacenamiento de lixo que padece o Distrito Federal, podería solucionarse si instálanse nove plantas que seguindo o mesmo método da UAM poidan degradar cada unha, ata 500 toneladas de lixo ao día.

O gas xerado sería suficiente polo menos para abastecer de combustible aos camións recolectores de lixo, afirma o doutor Monroy.


Como funciona a planta de Digestión Anaerobia da UAM?


A auga que se utiliza en retretes, lavabos, etcétera, da UAM Iztapalapa, chega a un cárcamo onde se almacena. Do cárcamo, a auga contaminada chega ata o Reactor de Digestión Anaerobia que, en términos llanos, é un enorme contenedor de concreto que no seu interior ten lodo.

No lodo viven bacterias que poden sobrevivir sen osíxeno (anaerobios son os organismos que non necesitan osíxeno para vivir), elas ocupan a terceira parte do volume do reactor.

Os desechos orgánicos contidos no auga residual, son degradados ao seu paso pola cama de bacterias o que limpa parcialmente a auga e produce gas metano. O contenedor ten válvulas para captar o gas e almacenalo nunha bolsa que se atopa no exterior.

Posteriormente, unha parte do auga pasa a un humedal artificial, sementado con carrizos e outras plantas, que serve como último filtro. A auga que sae dos humedales utilízase para rego pois non é apta para consumo humano.

Outra porción do auga que sae do Reactor de Digestión antes de pasar polos humedales, utilízase nos chamados reactores RHALE, que son cinco grandes contenedores repletos ata o tope de lixo orgánico.

Si o lixo estivese seca, simplemente podreceríase, pero ao ser mollada co auga residual, 60 por cento do lixo se degrada, é dicir, transfórmase nun líquido con alta carga orgánica chamado lixiviado.

Os desechos sólidos que quedan nos contenedores pódense utilizar como composta, mentres que o lixiviado vértese no mesmo cárcamo a donde chegan as augas residuales da UAM Iztapalapa, para comezar de novo o ciclo de tratamento do auga.

A razón de que o lixiviado vértase no cárcamo é que grazas á súa alta concentración de residuos orgánicos, potencializa a produción de gas a niveis que difícilmente alcanzaríanse coas augas residuales soas.